Serce skute lodem...

Dziś jest piękny, słoneczny dzień, a moja dusza i serce skute lodem. Boję się, żeby się nie rozpadły kolejny raz na kawałki. Teraz to chyba już by mi się nie udało ich pozbierać. Co sprawia, że w życiu człowieka tak się wszystko gmatwa? Dziś jesteś szczęśliwy, a jutro na dnie rozpaczy. Ktoś kiedyś powiedział, iż aby kogoś zabić wcale nie potrzeba pistoletu, tylko należy odpowiednio dobrać słowa. Podpisuję się pod tym, bo to święta prawda. Jak wyrazić to co się czuje, kiedy brakuje słów, a boli jak cholera? Nie wiem, czy znacie to uczucie, kiedy wszystko w człowieku dygoce, czuje się wewnętrzny niepokój i rozpacz, ma się poczucie, że nic już nie da się zrobić i że jest beznadziejnie... Nie życzę takich uczuć nawet najgorszemu wrogowi. Dlaczego? Dlaczego? Przecież to nie tak miało być... Chyba nie warto być wrażliwym człowiekiem, nie warto być dobrym. Lepiej być skurwysynem, bo może ma się wtedy tak grubą skórę, że nic nie boli i pewnie łatwiej się żyje... Tylko jak to zmienić w sobie? Nie wiem... Chyba mimo wszystko nie potrafię...